Suatu hari pada hari Jumaat
mase makan tghari, lepas je balik solat jumaat, krew makan-makan perdana telah berhijrah ke satu tempat makan yang mmg familiar kt S7 S.Alam.
peristiwa tercetus bile nak bayar laok paok.
dengan jumlah nasi yang boleh memuatkan 2 orang, dan kuah yang x melimpah ruah, aq tny makcik yg jge kaunter. "mkcik, bpe ni?" sambil tunjok makanan yang akan dibaham jap g.
mkcik tu dgn slumber ckp x.xx.... aq pon kuarkan la wet yg x seberape. mkcik tu bg air free je... pape je ko nak slagi ade bahan kt dapor. die ckp amek berkat orang blk solat ni.... lgpon nak dekat exam...
jap. mne plak die tw an uitm nak exam? anak die ade kt dalam kot... tp yg aq nak cte kt cni bukan psl kluarge die tp kepemurahan hati orang tersebut.
orang yg berpendapatan sederhana pon bley doakan orang yg x de kne mengena langsung melainkan customer pd jam tersebut. so apalagi kita sesama rakan atau keturunan darah sendiri. ape2 je permintaan yg penting kebaikkan. so, xsalah kite nak berbuat baik kt orang yg x kenal langsung. jgn harap balasan tp kepuasan hati diri sendiri.
pesanan utk rakan dandiri sendiri, jgn sombong dgn orang, mke ketat, masam x tentu pasal. x de plak nak suroh hibor kan dorg. at least, jgn bg dorg cakap "apsal budak ni?" ble dah lalu blakang kte.
kisah pendek berdasarkan true story and not a love story,
x bergambar, x berbukti, x menyakitkan.
LinkWithin
No comments:
Post a Comment